maghsoud@pre.ir
فرانک لوید رایت (به انگلیسی: Frank Lloyd Wright) (زادهٔ ۸ ژوئن ۱۸۶۷ – درگذشتهٔ ۹ آوریل ۱۹۵۹) معمار، طراح داخلی، آموزگار و نویسندهٔ اهل ایالات متحدهٔ آمریکا بود.
دوران فعالیت او بیش از ۷۰ سال طول کشید، که آثار او شامل طراحی بیش از ۱٬۰۰۰ بنا است که ۵۳۲ تا از آن‌ها کامل شده‌اند.
فرانک لوید رایت فرزند یک کشیش ولزی‌تبار بود. در سال ۱۸۸۵ اختلافات خانوادگی سبب شد تا ویلیام پدر فرانک برای همیشه از آنجا برود و هرگز بازنگردد. رایت تحت سرپرستی مادرش رشد کرد.
پس از تحصیل مهندسی راه و ساختمان در دانشگاه ویسکانزین به شیکاگو، ایلینوی مهاجرت کرد سپس موفق به استخدام در دفتر مشهور (سولیوان و ادلر) شد با تماس‌هایی که استادش داشت او را با گرایش‌های مکتب شیکاگو آگاه کرد.در سال ۱۸۹۱ وی شروع به اجرای طرح‌هایی به صورت مخفی کرد که در سال ۱۸۹۳ استادش متوجه پنهان‌کاری وی شد و او را اخراج کرد و این شروع فعالیت‌های مستقل رایت بود. در سال ۱۹۱۰ زندگی رایت پر از فراز و نشیب‌هایی است اما رایت جسورانه مقاومت می‌کند. در همین سال زمینی در ویسکونسین می‌خرد و شروع به ساخت خانه جدید برای خودش می‌کند. در توکیو ژاپنی‌ها از رایت می‌خواهند هتل امپریال را طراحی کند. زمین پروژه فوق‌العاده سست است و توکیو نیز زلزله خیز. رایت از دست گارسون که سینی را با دست می‌گیرد الهام می‌گیرد. او تا آخر اجرای هتل در توکیو می‌ماند و در این زمان خود را از لحاظ فکری بازسازی می‌کند.سال ۱۹۲۲ اوج حملات به رایت بود که قرار است در توکیو زلزله بیاید و ظاهراً آمریکایی‌ها منتظر بودند که تیر خلاص رایت را بزنند اما تلگرافی از توکیو می‌آید «جناب آقای رایت شهر در زلزله ویران شد و باید به شما مژده دهیم که تنها ساختمان شما پابرجاست و امروز جایگاه زلزله زدگان است». در سال ۱۹۵۹ در نهم آوریل رایت در فینیکس، آریزونا درگذشت و جسد او در ریچلند سنتر، ویسکانسین به خاک سپرده شد.[۱]
کاخ مروارید واقع در مهرشهر در کرج ساختهٔ شاگردان و همکاران او (در بنیادی که او تأسیس کرد) است.[۲]
ویژگی کار او برقراری هماهنگی و توازن بین عادت‌های انسانی و طبیعت در کارهایش بود. او اسم این فلسفه را «معماری اُرگانیک» یا «طبیعت‌وار» گذاشت تا هماهنگی را بین انسان و طبیعت به حدی رساند که ساختمان و محیط با هم ترکیب شوند. یکی از نمونه‌هایی که او براساس این فلسفه ساخته، خانهٔ تابستانی تلییزن وست در آریزونا است که لوید رایت در سال ۱۹۳۷ طراحی کرده‌است.[۳]
